प्रतिक्षा...

कळत होते नभास त्या
लपली सूर्यकिरणे आता
दाटलेला कंठ नभाचा
विनवतोय त्यालाच आता

बास झाली परीक्षा हि
संपलाय धीर आता
एक नभ विनवी दुसऱ्यास
चल ना रे बरसुया आता

कंटाळा मज आलाय
भार झालाय जन्मांचा
जल शिंपडून जन्म देऊ
अन् संपवू भार जन्माचा

दाटलेला कंठ विनवतोय
दाटलेल्या कंठाला आता
पाण्यासाठी तरसतोय एक
एक व्यक्त होण्यासाठी आता

संपली प्रतिक्षा आता ही
घन निळा बरसला
धरणी हि सुखावली
सुगंधी संसार पुन्हा थाटला

वेळ वेळीचे मूल्य सारे
वेळ वेळीनेच भागले
योग्य वेळेवर वाटेत
मन अतृप्त शांत झाले  ।।

-आरु💞

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

रिमझिम रिमझिम धारा ..

रिमझिम रिमझिम धारा धुंद-बेधुंद वारा मनास मोहवणारा निसर्गाचा खेळ सारा चाहूल लागता मनाला मन ओलेचिंब होते सप्तरंगात न्हाहुन  थेंबांच्या तालावर थिरकते हा ऋतूच आहे वेड लावणारा या रिमझिम रिमझिम धारा .. अतुल्य या निसर्गात मन अतृप्त राहते पण अत्यल्प वेळात नाते अतूट जुळते पानांशी खेळणारा अंधाधुंद वारा अन या रिमझिम रिमझिम धारा .. हे थेंब पावसाचे  रिमझिम झरणारे भाव मांडण्यास सारे शब्दही अपुरे भरकटता आला अंगावरी शहारा या रिमझिम रिमझिम धारा अन बंधुंद असा वारा ... ।।
Read more

आई....

आई.... शब्दांची गरज नाही तिला भाव डोळ्यातले ओळखते ती आवाजातला ओलावा कळतो तिला आई... तुझी रोज आठवण येते मला ।। मन भरकटते दाही दिशांना जीव धडपडतो शोधताना माया  पापण्या मिटतानाही सलते ओढ  कुठेही मिळत नाही ती सुखद छाया   हे न सांगता ही कळते तिला  ... आई ... रोज आठवण येते मला संकटात धीर सुटत नाही माझा असतो एक किरण उमेदीचा साथी अश्रूंच्या धारा अटतात डोळी माझ्या हास्य उमलते हळूच माझ्या ओठी  शिकवणींवर विश्वास आहे ना हो तिला ... आई... रोज आठवण येते मला  ना बोलता ही सल तिला उमगून जाते लपवलेले सगळे कसे तिला कळून येते कोणी नसले तरी ती असेल पाठी हे जगात अनमोल असे एकमेव नाते हे खरं तर सांगायची गरजच नाही तिला ... न बोलता ही कळते तिला ... तिची रोज आठवण येते मला...
Read more